Του Γιάννη Ζουμπουλάκη

Η ελευθερία στη γραφή είναι το στοιχείο που ξεχωρίζει στην «Ταξιδιάρικη ψυχή» (2009) της Αγγελικής Αριστομενοπούλου, μια ακτινογραφία του θρύλου της ελληνικής ροκ μουσικής Γιάννη Αγγελάκα . Ο φακός καταγράφει τον πρώην αρχηγό των «Τρυπών» και των «Επισκεπτών» να μιλά για τις επιρροές του στη δεκαετία του ΄70, να εξομολογείται την απογοήτευσή του από τον Μίκη Θεοδωράκη και κυρίως να παράγει μουσική με τους συναδέλφους του, σκεπτόμενος πάντα με τη λογική της ομάδας. «Ημασταν αποφασισμένοι από την αρχή» λέει στην αρχή της ταινίας. «Η μουσική ήταν ένας τρόπος να συντηρήσουμε κάτι από την ψυχή μας που ήταν έτοιμοι να μας την αρπάξουν». Τίποτε φτιαχτό, τίποτε στημένο, όλα χύμα και τσουβαλάτα όπως, στην ουσία, είναι ο ίδιος ο Αγγελάκας.